شاید دستانم بلرزد و پاهایم سست شود
شاید نگاهم را از تو برگردانم شاید تمام خاطرات شیرینمان را پشت دستان منجمدم مخفی کنم و آرام برایت دست تکان دهم ...
شاید آن موقع چشمانم خیس شود پس باید در یک شب بارانی بروم تا باران اشک هایم را مخفی کند و هم دمم آسمان باشد
و تو هیچ وقت نفهمی که من گریستم و تو هیچ وقت نفهمی که من برای تو می نوشتم ...
شاید آخرین طنز زندگی ام را برای تو بگویم تا برای آخرین بار ملودی آرام خنده ات زهن مشوشم را سامان بخشد .
شاید بگویم هیچ گاه دلبسته ات نبودم و فراموش کردنت برایم آسان است امابدان این ها را می گویم تا بعد از من راحت تر زندگی کنی راحت تر عاشق شوی...
می نویسم چون می دانم هیچ گاه نخواهی خواند:
تا همیشه عاشقت می مانم .
