خدایا!
به من توفیق
تلاش در شکست
صبر در نو امیدی
رفتن بی همراه
کار بی پاداش
فداکاری در سکوت
دین بی دنیا
عظمت بی نام
خدمت بی نان
ایمان بی ریا
خوبی بی نمود
عشق بی هوس
و دوست داشتن
بدون آنکه دوستت بدارند
روزی کن
حالا دیگر دیر است. راستی هیچ می دانی من در غیبت پُر سوالِ توچقدر ترانه سرودم؟چقدر ستاره نشاندم؟چقدر نامه نوشتم که حتی یکی خط ساده هم به مقصد نرسید؟رسید،اما وقتی که دیگرهیچ کسی در خاموشیِ خانه خوابِ بازآمدنِ مسافرِ خویش را نمی دید.
سید علی صالحی
با آرزوی این که چشم هیچ دلداری به در دوخته نباشد، هیچ مادری در انتظار فرزند و هیچ فرزندی در حسرت آغوش والدین نماند.
