خداوند آن را . . . دوایی قرار داد که پس از آن، دردی نیست و نوری که با آن ظلمتی نیست . [امام علی علیه السلام ـ در توصیف قرآن ـ]

نامهربانم!
سخت مرا در بر گرفته ایی، همچون هوا
نه کسی تو را می بیند
نه کسی صدایت را می شنود
فقط منم که حس می کنم عطر یادت را
در تک تک یاخته های آکنده و دلتنگم.